Día: 26 de abril de 2019

Harry Potter e as reliquias da morte é un libro escrito por JK Rowling, publicada no 2007.

Este é o último libro dunha gran saga de libros, nas que narra a historia de Harry Potter, un mozo que coñece o mundo da maxia, cuxos pais morreron cando el só era un bebe a mans dun mago tenebroso chamado Voldemort, e xunto aos seus amigos vai evolucionando e desenvolvéndose no mundo máxico. Neste libro en concreto nárrase o final da historia dos tres amigos, no que descobren que hai que facer para acabar con Voldemort e realizan unha procura por todo o mundo ata que finalmente remata cun duelo entre Harry Potter e Lord Voldemort.

Esta obra resulta orixinal, xa que che permite mergullarte de cheo na obra e a linguaxe que emprega é sinxela e fácil de ler e entender. A obra conta cun narrador e con diálogos dos personaxes, e utiliza a terceira persoa á hora de referirse aos personaxes.

Eu recomendo ler esta gran saga, porque che fai evadirte da realidade e mergullarte nese mundo máxico cheo de aventuras e de fantasía.
Aínda que eu só faga referencia a este libro, recomendo ler toda a saga.

«Diario dun marine» é un libro escrito por Eugene Sledge que se escribiu en 1981.

A obra resulta orixinal xa que o protagonista é o propio escritor, o cal narra a súa historia na Segunda Guerra Mundial contra os xaponeses. Este libro poderíase considerar como o diario de Eugene Sledge, no cal se narra cada paso que deu o autor durante a guerra do pacífico. Ás veces o lector pode sentirse arrepiado coas cousas que conta o autor xa que narra a historia con todo detalle. Emprega a primeira persoa xa que utiliza o “eu”, cóntao dunha maneira na que se pode ver que o autor é o propio personaxe da historia. Este libro baseouse nas notas que Sledge gardaba en segredo nunha copia do Novo Testamento que levaba consigo. «Diario dun Marine» capta con sinxeleza e honestidade as experiencias dun soldado no encarnizado teatro do Pacífico. Aquí recóllese o que salvou, ameazou e cambiou a súa vida. E tamén o relato de como aprendeu a odiar e a matar, pero tamén a comprender, aos seus semellantes, e sobre todo a imaxe de repulsa tallante cara á brutalidade e o sen sentido da guerra.

En conclusión, eu considero que este libro só é para persoas que aguanten debido ás numerosas partes nas que se pode ler con todo detalle como algunha xente saía mutilada e con feridas moi graves, xa que é difícil non imaxinarse dita escena na túa mente. A min gustoume porque se conta con todo detalle o que pasou nesa guerra e porque axuda a ver como o viviron os propios marines que loitaron alí.